María José Llergo (Pozoblanco, 1994) Espainian kantuaren promesa gaztea baino askoz gehiago da. Errealitate sendoa da, emozioak hunkitzeko eta sortzeko duen berezko gaitasuna bezain sendoa, negoziatzen ez duen konpromiso artistikoari esker. Tradizioa eta Abangoardia flamenkoaren arte unibertsalenean modu naturalean lotzeko gai den figura, mota guztietako publikoarentzat eskuragarri bihurtuz. Bere musika berrikuntza eta bilakaera iraunkorra da, lurralde berriak, kasu honetan, soinudunak, esploratzeko erronka desberdinak bilatzen dituen arima abenturazale gisa.
Diziplina anitzeko artista bat –abestu, konposatu eta hainbat instrumentu jotzen ditu– etengabe hazten ari da 2018an bere ibilbidea Niña de las dunas lanarekin hasi zenetik, eta COLORS ikus-entzunezko plataformatik igaro da, non Dua Lipa edo Jorja Smith bezalako artistek parte hartu duten, bere musika fenomeno globala bihurtuz, edo Sanación EParen argitalpena, non bere esentzia pertsonal eta berritzailea agerian utzi zuen flamenkoa ingurumen-elektronikako ehundurekin lotzeko, bere jatorria omentzen duen bitartean.
"Ultrabelleza" bere azken albumean, gainditzearen eta borrokaren azpian, begirada distiratsu eta alai bat zabaltzen duen ondorio emozional handia dago. Heldutasun-prozesu logiko bezain miresgarri batean, ahalduntzez betetako bizi-berpizkundea, Pozoblancorenari ez dion dar-dar egiten pultsuak kodeak esperimentatzeko eta berritzeko orduan. Zeharkako albuma da, formaz eta hondoz josia, eragin heterogeneoenez betea, eta soinuzko konfeti sofistikatu batean lehertzen dira, non maitasuna eta enpatia baitira aurrerapenerako funtsezko tresnak. Zentzu horretan, diskoa artistak ulertzen duen mundu idealaren islan banatzen da, non dena berdinzaleagoa eta bidezkoagoa den, eta gizarte estandar tradizionaletan sartzen ez dela sentitzen duen ororen aterpe eta leku seguruan.
Bere talentuak eta ibilbide bikainak Tiny Desk bat grabatzera eraman dute.