Kaosaren banaketa (gauza horiek guztiak beharrezkoak izan ziren gure eskuak elkar zitezen)

KAOSAREN BANAKETA

Agertoki huts batek espazioaren prosa ezeztatzen eta bere dimentsio estetikoa aktibatzen du. Agertokiaren gainean eta azpian. Antzerki makineria gisa irisgarria, euskarrien eta aldamioen bidez, makina gelarako eta gizakientzako espazioa da. Ikuskizunaren substratuaren aurreko behatokia: performanceak, proiekzioak eta ezagutza moduei buruzko ekintzak, horien salbuespenezko izaerari buruzkoak. Baina betetzen duten lekuko erritmo puru eta ausazkoan (berezko erradiazioa) haziz. 

Beste batzuen artean, hitzen eztanda mutua. Hitzak eraikitzen diren materia-argiaz, eta hitzen antolaera iheskorretik eta lurrunkorretik sortzen diren esanahiez; batzuetan aurreikus daitekeena, beharrezkoa noski; besteetan ezta gertagarria ere, ezpada sumagaitza, izan ere estatistikatik kanpoko bilaketa bat da, demagun poetikoa, filosofikoa. Eta ez dago forman oinarritua, esperientzia edo omenaldi mota jakin batean baizik. Inperio algoritmikoaren eskutik eraikiak, beste irakurketa, interpretazio eta existentzia mota batzuk aldarrikatzen –desagertzen diren hein berean– dituzte inola ere.